إضراب الأسرى وإنهاء استعمار الجسد

U svojoj knjizi „Obnavljanje čovječnosti u iskustvu štrajka glađu u Palestini: Revolucionarno ja i dekolonizacija tijela“, koja je nedavno objavljena na engleskom, dr. Ashjan Ajour iskustvo je štrajka glađu palestinskih zatvorenika, jer je to, kako kaže, jedno od najvažnijih mjesta živog otpora suprotstavljanju strukturi naseljeničkog kolonijalizma, koji je u zatvorskom sistemu predstavljen u kontekstu oblici otpora i političkog protesta svjedočili su u savremenoj historiji u više dijelova svijeta, a riječ je o iskustvu kroz koje zatvorenici kaže, pretvaranjem tijela, odbijanjem hrane, u glavno oružje koje se koristi za otpor zatvorskom sistemu. i njegovu nasilnu strukturu.

Knjiga, koja je nastala kao doktorska disertacija i osvojila Međunarodnu palestinsku nagradu za knjigu za 2022. godinu za kategoriju akademskih knjiga, u organizaciji Middle East Monitora, govori o iskustvu ili iskustvima štrajka glađu i njegovom važnom uticaju na savremene politička historija, te daje historijski prikaz.Sažetak najvažnijih globalnih iskustava, te analizira kako su se sociolozi i antropolozi bavili fenomenom štrajkova i političkim subjektom povezanim sa ovom vrstom otpora.

Al-Ajour je u svojoj recenziji spomenula iskustvo boraca pokreta “Suffrage” u Engleskoj i štrajk glađu u britanskim zatvorima, iskustvo Gandija, koji je učestvovao u nekoliko štrajkova glađu u znak protesta protiv britanske kolonijalne politike, irskih republikanaca ‘ štrajk glađu u periodu 1917-1920, kao i štrajk 1973. kada su irski osuđenici u zatvoru Brixton započeli osmomjesečni štrajk glađu Smrt deset članova IRA-e u štrajku 1981. Ulrik Meinhof i štrajkovi Crvene armije u Njemačkoj 1953. – Death u zatvoru Holger Meinz 1974. Zbog gladi, kao i štrajka 42 pripadnika antifašističke grupe otpora “Gravo” u Španiji 1989. godine i štrajka stotina političkih zatvorenika u Južnoj Africi 1990. godine sa zahtjevom za okončanje otvorenog pritvora na neodređeno vrijeme i pravo na pravično suđenje.

Istraživač prolazi kroz val štrajkova glađu u Turskoj, posebno jedan od najvećih štrajkova u zatvoru Bucca 1996. godine, smrt 12 zatvorenika u periodu od 2000. do 2001. godine, te stotine ljevičara i drugih pritvorenika koji su odlučili da štrajkuju na smrt. u znak protesta zbog njihove izolacije u samicama „tip F“, i smrti više od 100 zatvorenika, kao i njihovih rođaka, koji su štrajkovali izvan svojih porodica u znak solidarnosti sa njima.

Knjiga se zaustavlja na iskustvu Palestine, a odnosi se na slučajnost štrajka kao oruđa borbe sa izraelskom okupacijom Zapadne obale i pojasa Gaze 1967. godine. Prvi štrajk glađu održan je u zatvoru Nablus 1968. kada su zatočenici izveli tri dana štrajk u znak protesta protiv premlaćivanja i ponižavanja koje je praktikovala Zatvorska služba.Izrael protiv njih. 1969. godine zatvorenici u zatvoru “Ramle” izveli su štrajk koji je trajao 11 dana u znak protesta protiv ponižavajućeg postupanja. Prvi zatvorenik je stradao kao posledica štrajka glađu u zatvoru “Aškelon”, Abdul Kadir Abu al-Fahm 1970. godine. , zatim Rasem Halawa i Ali al-Jaafari 1980. godine. U zatvoru “Nafha”, te šehid Mahmoud Freitekh u zatvoru “Jneid” 1984. godine i mučenik Hussein Obeidat 1992. godine u zatvoru “Ashkelon”.

U knjizi se također navodi da je od 2012. godine uslijedio talas “individualnih štrajkova”, koje su u početku provodili zatvorenici Islamskog džihada, a potom se proširili na zatvorenike svih političkih organizacija, a ti štrajkovi su bili u znak protesta protiv administrativnog pritvora.

S tim u vezi, diskutujtearapski 48dr Ashjan Ajour, da baci više svjetla na ovu temu.

“Arap 48”: Značaj knjige, osim što je objavljena na engleskom jeziku i time doprinosi prenošenju palestinskog iskustva u svijet, akademski uokviruje i iskustvo štrajka palestinskih zatvorenika. .

Ajour: Knjiga je palestinski doprinos iskustvu štrajka glađu i pokušava rasvijetliti filozofiju slobode štrajkača i njihovu filozofiju korištenja tijela kao otpora u borbi protiv kolonijalizma. Knjiga je zasnovana na dugom istraživačkom putu tokom kojeg je obavljeno 85 intervjua sa oslobođenim zatvorenicima, uglavnom administrativnim pritvorenicima, koji su štrajkovali glađu.

Zatvorenici su prepričavali svoja iskustva tokom dugih intervjua sa njima, svaki intervju je trajao oko tri sata. Terensko istraživanje se takođe proteglo u tri kruga, a ja sam ga započeo kada sam bio dio pokreta solidarnosti sa štrajkovima zatvorenika. Intervjui su uključivali i porodice zatvorenika, njihovi advokati i predstavnici zarobljeničkog pokreta, koji je trajao od 2015-2018.

Rad je u osnovi moja doktorska teza na odsjeku za sociologiju na Goldsmiths, Univerzitet u Londonu, koju sam potom pretvorio u knjigu objavljenu u Londonu.

Knjiga je odrazila filozofiju koju su sami štrajkači predstavili za njihovo oslobođenje kroz ovu praksu korištenja tijela za odbacivanje projekta pljačke od strane kolonijalista, a otpor je u ovom slučaju proces obnove ove ljudskosti.

Ovdje želim da napomenem da je ovaj otpor kontinuirano stanje realizacije čovječanstva pred kontinuiranom pljačkom koja ima za cilj da ga opljačka, jer kolonijalno nasilje i najveći kolonijalizam postoje izvan zatvora, a nasilje tamničara je nastavak dok je štrajk glađu jedan od oblika otpora koji su izmislili zatvorenici i predstavlja nastavak otpora koji se nalazi u inostranstvu.

Ideja štrajka, prema filozofiji zatvorenika, je vraćanje suvereniteta nad tijelom koje je kolonizator zatvorio, opljačkao i zlostavljao, a otpor je sredstvo kojim se vraća suverenitet nad tijelom, te vraćanje ljudskosti spomenuto u naslovu je proces u kojem se formira revolucionarno ja, au procesu obnove čovječanstva formira se markantno revolucionarno ja. Postojanje zatvorenika ostvaruje se procesom transformacije iz žrtve u aktivnog revolucionarnog subjekta. Proces transformacije iz žrtve u aktivnog revolucionarnog ja omogućava Palestincu da se odupre zatvorskom sistemu kroz svoje tijelo kako bi povratio suverenitet nad njim i obnovio ciljano čovječanstvo.

“Arapi 48”: Naslovnica knjige takođe ima priču i značaj…

Ajour: Koricu knjige je dizajnirala moja kćerka Tala, koja studira umjetnost, a nosi i simboliku, jer se grle tri različita cvijeta, od kojih svaki ima svoj značaj u palestinskoj kulturi.Cilj, dok narcis simbolizira putovanje u dubine sopstva koje su zatvorenici poduzeli kako bi otkrili resurse sebe i snage. A knjiga je govorila o putovanju zatvorenika između tulipana, suncokreta i narcisa u simboličnom putovanju ka slobodi, boli i samoformiranju.

Arab 48: Rekli ste tokom proslave osvajanja “Palestine Book Prize” da je ova pobeda odavanje počasti zarobljenicima, jer knjiga ne bi bila moguća bez njihove prve borbe, ali i bez njihovog doprinosa i saradnje…

Ajour: Istina, knjiga je plod borbe palestinskih zarobljenika i dokumentira važno poglavlje u globalnoj ljudskoj borbi koje je odavno odsutno, od kojih je najvažnija borba zatvorenika i njihova borba suočeni sa zlostavljanjem zatvora i tamničara, i onih koji su zabilježili ljudska heroja koji zaslužuju da se poklone pred njima.

Ovdje se mora napomenuti da je glavni razlog zbog kojeg su zatvorenici učestvovali i odgovorili na istraživanje, kako su rekli, to što su htjeli da ovo istraživanje dokumentuje njihovu patnju, te da ova knjiga bude svjedok onoga što se dešava u Palestini. , i očekivali su da će se prenijeti njihove priče i narativi koji su iskrivljeni i prećutkivani.I sjećam se da je jedan od zatvorenika koje sam sreo rekao da nas je izraelska propaganda napravila teroristima, rasistima i bombašima samoubicama, a kroz naša svjedočenja želimo pokazati ko je pravi terorista je.

“Arap 48”: Bitno je borbu palestinskih zatvorenika u izraelskim zatvorima smjestiti u povijesni kontekst kao dio borbe protiv sila kolonijalizma, okupacije i nepravde u svijetu, te kao avangardu otpora i ljudske borbe za pravdu, oslobođenje i slobodu…

Ajour: Fenomen štrajka glađu ne može se shvatiti kao bitka, a da se ne stavi u širi kontekst palestinske borbe i njihovog otpora ubilačkom kolonijalizmu naseljenika koji iskorijenjuje. iskustvo konfrontacije između kolonizatora i koloniziranog koje se pojačava u borbi štrajkova, gdje se zatvorenik svojim tijelom suočava sa kolonijalnom mašinom, a tim obračunom koji vodi svojim individualnim tijelom pojačava kolektivni otpor.

“Arap 48”: Istraživanje se bavilo štrajkom glađu u okviru pretvaranja tijela u primarno oružje u neravnopravnoj borbi između zatvorenika i tamničara, te pobjede duha i uma sa svojim moralnim “duhom” ojačanim nacionalnom i ljudskom stvari za koju se zatvorenik bori i daje mu ovu legendarnu snagu i postojanost…

Ajour: Štrajk glađu zatvorenici koriste kao sredstvo protesta i otpora od 1967. godine, a doživio je promjene u skladu s političkim promjenama povezanim s razvojem palestinskog pokreta otpora.

I van zatvora, takođe, postoji pad kolektivne akcije u korist individualne akcije, ili onoga što je postalo poznato kao “individualne operacije”. Ono što hoću da kažem jeste da su se u periodu posle Osla, opadanju kolektivne nacionalne borbe i rasparčavanju kolektivnih organizacija, pojavili pojedinačni štrajkovi, od kojih je prvi do 55 dana, a kasnije preko 100 dana.

Istina je da se pojedinačni štrajkovi na prvi pogled čine kao individualni i subjektivni čin, ali diskurs zatvorenika štrajkača predstavlja i odražava kolektivno ja prema njihovom individualnom iskustvu, odnosno motivirani su palestinskom revolucionarnom politikom protiv naseljeničkog kolonijalizma, baš kao što su se njihova politika i retorika razlikovali od diskursa u Oslu koji je okovao otpor ideji države.

Ideja je da, iako su štrajkovi individualni, oni obuhvataju duboku kolektivnu dimenziju, tako da su bili poluga za obnovu kolektivne političke borbe. Videli smo da kada udari Bilal Kajed iz Narodnog fronta, vidimo čitavu front solidarnosti i štrajkujte sa njim unutar zatvora, što znači da je pojedinačni štrajk poluga.Obnoviti kolektivni štrajk i sredstvo za njegovo održavanje.

Ti pojedinci koji štrajkuju ponovo raspiruju plamen kolektivne borbe unutar i izvan zatvora, i oni su revolucionarna plima koja potvrđuje da se otpor nastavlja jer je naše postojanje “žrtva” ako nema otpora, čak i ako je individualan.

“Arap 48”: Možda ovo odražava jedinstvenost palestinskog iskustva, sa njegovom dubinom i širinom političkog dometa, te raznolikošću njegovih kolektivnih i individualnih lekcija u njegovom istorijskom vremenskom rasponu…

Ajour: Knjiga govori o filozofiji štrajka, koju sam nazvao tehnologijom i kreativnošću zatvorenika, ili tehnologijom otpora.Volja, um i duša.

Dakle, sa njihove tačke gledišta, kolonizator ne može da kontroliše ove nematerijalne resurse, i za njih će, ako duh ne bude slomljen, neminovno biti pobednički.Kada kažemo razum, to znači revolucionarna svest u smislu njihove revolucionarne politike vezane za kolektivni otpor i palestinsko samoopredjeljenje, pa čak ni ideja duha nije želatinasta ideja.Tijelo je infrastruktura na kojoj se sve operacije otpora stiču i uzdižu do ideje duha, uma i volje .

Pokušao sam rasvijetliti ta nematerijalna sredstva koja su eksplodirala među zarobljenicima, naoružavajući tijelo i to ih je natjeralo da dođu do slobode, a ti resursi su bili nesalomivi, uprkos svim oblicima nasilja koje su kolonizatori vršili nad tijelom, nije moglo slomiti duh zatvorenika. Po njihovom mišljenju, njihovo tijelo više nije cilj kolonizatora, već slom duha, te su zato ojačali duh na račun tijela.

Isto tako, koncept nepokolebljivosti za njih je ključni koncept u ovim dihotomijama, a to je nastavak borbe, nastavak i nastavak udara. Što se tiče faktora koji su im pomogli da budu postojani, to su diskurs otpora, njihov vjerovanja i palestinska kultura otpora koja ih je oblikovala.

“Arap 48”: Ne zaboravljamo interakciju masovnog pokreta sa štrajkom glađu i sposobnošću zatvorenika da pomjere ulicu i stvore stanje masovne solidarnosti…

Ajour: Ideja studije, a potom i knjige, izvorno je proizašla iz činjenice da sam bio dio masovnog pokreta podrške štrajku zatvorenika. Učestvovao sam u protestima, demonstracijama i drugim akcijama solidarnosti. Bez sumnje , pokreti solidarnosti i podrške odigrali su veliku ulogu u podršci i jačanju postojanosti zatvorenika.

Oni su tokom intervjua govorili o tome kako je masovna solidarnost bila poput pluća iz kojih dišu, te da je produbila osjećaj da ih njihov narod nije ostavio same u borbi. Ne samo od strane palestinskog naroda, već i širom svijeta, što je ojačalo poziciju zatvorenika u pregovorima, i izvršio pritisak na Izrael koji ne želi da zatvorenici u štrajku glađu umiru u njegovim zatvorima.

dr. Ashjan Ajour: Diplomirala je engleski jezik i književnost i magistrirala iz oblasti roda sa odlikom 2012. Radila je kao honorarni nastavnik na Institutu za ženske studije. Njen magistarski rad je objavljen u knjizi koju je izdao Muwatin Institut za demokratiju i ljudska prava 2014. godine pod nazivom: “Predstave moći.” i znanja u diskursu liberalnih ženskih organizacija.” Zatim je doktorirala na Odsjeku za sociologiju (Goldsmith College) na Univerzitetu u Londonu 2019. i njena knjiga “Obnavljanje čovječnosti u iskustvu štrajka glađu u Palestini: Revolucionarno ja i dekolonizacija tijela” osvojila je “Palestinian Book Award.” Međunarodnu kategoriju knjige godine 2022. za akademske knjige, u organizaciji Middle East Monitora.